»فاطمه« آئينه بزم معراج

زهرا عاشرزاده

كعبة بي فاطمه مشتي گل است

فاطمه خود كعبة اهل دل است

اين دختر آواز بال جبرئيل، بهار سبز برهان، و تجريد تين و زيتون را چگونه توان شناخت كه دريا را كيل نتوان كردن و آفتاب را نتوان پيمودن.

فاطمه نيمه ازلي انسان كامل است. فاطمه قلب علي، خون محمّد، خلوت عارفانة محمّد، آئينه بزم معراج و لعلي خلق عظيم مهرباني هاست. اگر فاطمه نباشد سيادت سبزه‌ها ازدست مي‌رود وشيرازه‌ي ظهور گسسته مي شود و نسل خدا منقطع مي ماند.فاطمه آل ا... است و خلق عيال ا... اند كه از بركت وجود او روزي ميخورند و آب مهريه ي محبت اوست، هوالزمزم، هوالكوثر، هوالطور و هوالحرّا...

حضرت فاطمه را به سبب اكرام و اعزاز و احترام135 لقب (زهرا، بتول، حرّه، سيده، عذرا، حورا، مباركه و...) و حدود بيست كنيه در ادعيه و السنه آمده است كه معروفترين آنها امّ ابيها است كه هر كدام دليل بر شرف و قدر و علوّ مقام اوست.

و در حديثي كه از ابن عباس نقل شده، رسول‌خدا فرموده: فاطمه پارة تن من است و او نور چشم من و جان من است كه در ميان سينه‌ام قراردارداو حوراءوانسيّه است.

اين بانوي دو جهان از چنان رفعت و شأني برخوردار است كه دوست و دشمن مقرّ به فضيلت و برتري اويند و در دستگاه حضرت حق چنان ارج و قربي دارد كه خداوند متعال دو هزار سال پيش از آفرينش آسمان و زمين بر خود فرض نموده كه دوستداران او را از عذاب دوزخ در امان دارد و همچنين ثواب تسبيح و تقديس ملائك را در صحيفه ي آنان مرقوم نمايد.

در مورد همسرداري و كارهاي خانه بيش از تمام زنان عالم به همسرش خدمت مي كرد و در تمام سرا و ضرا، خوشي ها و سختي ها، ملايمات و مشكلات و در تمام احوال با علي همگام و همنوا بوده و در تربيت فرزندانش كوشا بود.

از رنج كارآبله مي زد به دست او/ دستي كه بوسه گاه لبان پيامبر بود

حضرت فاطمه(س) امام حسني را در دامن خود پرورش مي دهد كه در موقع حسّاس با صبر و بردباري خود تمامي زحمات جدّ و پدر را حفظ مي كند.

امام حسيني را در دامن خود پرورش مي دهد كه بايد يك روز به داد اسلام برسد و با خون مقدّس خود اسلام را زنده نگه دارد.

در دانشگاه تربيتي فاطمه، كلثوم و زينبي پرورش مي يابد كه با افشاگري هاي خود، دستگاه ظالم بني اميه و يزيديان را رسوا و مفتضح ساخته و جلوي مقاصد شوم آنها را مي گيرد.

فاطمه(س) اساس و اصل شجرة ولايت بود، او محدّثه بوده و علم اولين و آخرين را براي شوهرش نقل كرد در اينكه اين بانوي بزرگوار داراي مقام عفّت و عصمت و برزخ بين مقام نبوت و امامت و به عقيدة برخي جامع هر دو مقام بوده هيچ ترديدي نيست و در برتري و فضيلت اين ملكة اسلام كتاب ها نگاشته اند.

فاطمه(س) در عبادت به درگاه رب الارباب هم برجستگي خاصي داشت. او چون از كار منزل و تربيت فرزندان فراغتي مي يافت، به عبادت مي پرداخت. شبهاي جمعه تا سپيده صبح به عبادت و تضرع و زاري به درگاه حق مشغول بود.

عمر كوتاه فاطمه(س) و فضاي حاكم بر جامعه ي آن روز فرصت چنداني براي آن حضرت پيش نياورد كه حجم وسيعي از معارف بلند و رهنمودها و ارشادات آن حضرت دستمايه ي انسان هاي حق طلب و سعادت جو قرار گيرد اما همين اندك نيز بسيار ارزشمند و راه گشا است.

علامه معاصر سيد عبدالحسين در كتاب خود مباحثي را كه همه براي استشهاد آورده اند نقل كرده و آن عبارت است از: آية مباهله ـ آية تطهير ـ آية موده القربي ـ آيات الابرار ادله بر قائمه ديگري كه هيچ محل بحث و ترديد نيست.

و بسياري از علماي اسلام و مفسرين در مورد آية61 سورة آل عمران مي نويسند: كه منظور از ابنائنا حسن و حسين (عليهم السلام) و از نسائنا فاطمة زهرا(س) و از انفسنا حضرت علي(ع) مي باشند.